آقا اجازه ، دل زده ام از تمام شهر // بی تو دلم گرفته از این ازدحام شهر

آقا اجازه ، دست خودم نیست خسته ام // در درس عشق من صف آ خر نشسته ام

در این کلاس ، عاطفه معنا نمی دهد // اینجا کسی به پای تو برپا نمی دهد

یعنی نمی شود که ببینم سحر رسید ؟ // درس غریب غیبت کبری به سر رسید

آقا اجازه ، بغض گرفته گلویمان // آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان

استاد عشق ! صاحب عالم ! گل بهشت ! // باید که مشق نام تو را تا ابد نوشت

یک روز میرسد که بگویند ز آسمان // آن مرد آمده است ، کجائید عاشقان ؟

آن مرد آمده است که باران عطا کند // تا این کویر غم زده را کربلا کند

آقا اجازه ، مادر پهلو شکسته ات // آیا شود که گوشه چشمی به ما کند ؟